Elewacje wentylowane

ELEWACJE WENTYLOWANE

Elewacje wentylowane od wielu lat zyskują popularność zarówno w Polsce jak i za granicą. Technologia fasad wentylowanych polega na zamocowaniu okładziny elewacyjnej odpowiednio odsuniętej od warstwy termoizolacyjnej, dzięki specjalnej podkonstrukcji, tworząc szczelinę wentylacyjną. Umożliwia to stały przepływ powietrza za okładziną, zapewniający odpowiednie warunki dla zachowania materiału okładzinowego oraz odparowanie wszelkiej wilgoci, która dostaje się za okładzinę. Zapobiega to powstawaniu grzybów i pleśni w przegrodzie zewnętrznej, co niewątpliwie jest jedną z największych zalet tego typu elewacji. Ponadto dzięki nowoczesnym rozwiązaniom konstrukcyjnym oraz szerokiemu wyborowi materiałów okładzinowych technologia fasad wentylowanych otwiera zupełnie nowe możliwości architektoniczne pod względem estetyki, formy oraz właściwości techniczno-budowlanych.

PODKONSTRUKCJA BSP SYSTEM POD ELEWACJE WENTYLOWANE

Oprócz wspomnianych kwestii wizualnych elewacja wentylowana musi również spełniać szereg wymagań technicznych, regulowanych Prawem Budowlanym oraz Rozporządzeniami. Duża część odpowiedzialności za spełnienie tych wymagań spoczywa na podkonstrukcji, za pomocą której okładzina jest mocowana do konstrukcji budynku. Głównymi wymaganiami stawianymi podkonstrukcji są:

– wymagania wytrzymałościowe

– wymagania przeciwpożarowe

– wymagania termiczne

– wymagania antykorozyjne

W świetle powyższych wymagań elementy systemowej podkonstrukcji aluminiowej BSP System są przebadane w bardzo szerokim zakresie. Większość badań jest przeprowadzanych w Jednostkach Notyfikowanych w Polsce oraz za granicą. Wyniki badań potwierdzają możliwość zastosowania wyrobów w budownictwie oraz bardzo dobre parametry techniczne podkonstrukcji.

GŁÓWNE CECHY PODKONSTRUKCJI BSP SYSTEM

Wszystkie elementy podkonstrukcji aluminiowej BSP System są produkowane z tłoczonych profili aluminiowych w stopie EN-AW 6060 lub EN-AW 6063 w stanie T6 lub T66. Jest to niewątpliwie przewaga nad elementami giętymi, w których dochodzi do mikropęknięć, zwiększających ryzyko utraty stałości właściwości użytkowych danego wyrobu.

Wszystkie elementy podkonstrukcji BSP System charakteryzują się klasą trwałości B wg normy PN-EN 1999-1-1:2011 i mogą bez powłok ochronnych być stosowane w środowiskach o kategorii korozyjności atmosfery C1, C2 oraz C3 wg normy PN-EN ISO 12944-2:2001. Po przeprowadzeniu dodatkowego zabiegu ochronnego – anodowaniu lub lakierowaniu – mogą być również stosowane w środowisku o kategorii korozyjności atmosfery C4 oraz C5.

Aluminiowe elementy podkonstrukcji BSP System są klasyfikowane w zakresie reakcji na ogień bez badań w klasie A1 wg normy PN-EN 13501-1+A1:2010 na podstawie decyzji Komisji Europejskiej nr 96/603/EC,  2000/605/EC oraz 2003/424/WE. Jest to równoznaczne z posiadaniem klasy NRO (nie rozprzestrzenianie ognia).

Wszystkie systemy podkonstrukcji BSP System posiadają Krajową Ocenę Techniczną lub Europejską Ocenę Techniczną, umożliwiające wprowadzenie wyrobu do obrotu zgodnie z ustawą o wyrobach budowlanych.

Warto również wspomnieć o ogólnych zaletach podkonstrukcji aluminiowych, jakimi są:

– wysoka odporność na czynniki atmosferyczne

– niewielka masa elementów, mająca wpływ na obniżenie kosztów transportu

– łatwa obróbka elementów, nie wymagająca dodatkowych zabezpieczeń antykorozyjnych

OGÓLNA ZASADA DZIAŁANIA ORAZ BUDOWY PODKONSTRUKCJI BSP SYSTEM

Podkonstrukcja aluminiowa BSP System składa się standardowo z konsol oraz profili pionowych, najczęściej kątowych oraz teowych. W zależności od systemu podkonstrukcji elementem składowym mogą być również poziome profile zaczepowe, wszelkiego rodzaju zaczepy do mocowania okładziny oraz elementy dodatkowe, takie jak podkładki, uszczelki, śruby regulacyjne itp.

Konsole są punktowymi elementami mocowanymi do ściany, przenoszącymi obciążenia z elewacji zewnętrznej na główną konstrukcję budynku. Długość konsol jest zależna od wysięgu elewacji i jest każdorazowo dobierana na podstawie dokumentacji projektowej. Rozróżniamy dwa rodzaje konsol. Konsole nośne, standardowo o wys. 120 lub 150 mm, mocowane najczęściej na dwie kotwy – przenoszą zarówno obciążenia poziome (ssanie/parcie wiatru) jak i obciążenia pionowe (ciężar elewacji). Konsole przesuwne (inaczej wiatrowe), standardowo o wys. 60 mm, mocowane na jedną kotwę – przenoszą jedynie obciążenia poziome. Konsole posiadają specjalnie zaprojektowaną kieszonkę, w znacznym stopniu ułatwiającą mocowanie profili oraz ustawianie ich płaszczyzny. Otwory w konsolach do mocowania profili zapewniają możliwość ich swobodnej rozszerzalności termicznej. Do mocowania konsol do konstrukcji budynku stosuje się elementy kotwiące dobrane na podstawie obliczeń statycznych. Podstawa konsol wyposażona jest w podłużny otwór poziomy w celu zachowania poziomej regulacji zakotwienia (np. w przypadku natrafienia na zbrojenie w podłożu żelbetowym). Pod konsole stosuje się specjalne podkładki systemowy BSP HDPE (alternatywnie EPDM lub PCV) w celu uniknięcia korozji na styku aluminium z podłożem.

Profile pionowe są elementami ciągłymi, mocowanymi do konsol. W zależności od systemu podkonstrukcji okładzina elewacyjna może być mocowania bezpośrednio do profili pionowych za pomocą nitów, wkrętów lub systemu klejonego albo za pośrednictwem dodatkowych profili zaczepowych i zaczepów. W przypadku mocowania okładziny bezpośrednio do profili pionowych, najczęściej stosuje się profile kątowe oraz teowe. Profile teowe stosowane są na łączeniu płyt, natomiast profile kątowe stosowane są do podparcia ich środkowej części. W zależności od sił działających na elewację, dobiera się profile o odpowiednich wymiarach i grubości a tym samym ich wytrzymałości. Znaczenie w doborze odpowiednich profili teowych może mieć również minimalna odległość mocowania płyt od ich krawędzi, narzucona przez producenta okładziny. Zarówno głęboka „nóżka” profili jak i odpowiednia budowa konsol umożliwiają zachowanie stosunkowo dużej regulacji płaszczyzny podkonstrukcji.

W przypadku zaczepowego mocowania okładziny, system podkonstrukcji obejmuje również odpowiednie elementy zaczepowe, opisane dokładniej w zakładkach poszczególnych systemów. Systemy zaczepowe stosujemy najczęściej w następujących przypadkach:

– brak możliwości klejenia z uwagi na przepisy p-poż

– brak możliwości nitowania oraz klejenia z uwagi na znaczną grubość i ciężar okładziny

– brak możliwości nitowania ze względu na utrudnioną możliwość lub brak możliwości nawiercania materiału okładzinowego jak np. szkło

– konieczność zachowania możliwości łatwego demontażu paneli elewacyjnych

– brak możliwości klejenia z uwagi na warunki atmosferyczne